Πως φτάσαμε στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία

Από το 1977 και μετά, επίσημα η Κυπριακή Δημοκρατία(αν και ο τότε διαπραγματευτής κύριος Γλαύκος Κληρίδης την αποδέκτηκε κρυφά από το 1975) έχει ως στόχο την εξεύρεση λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στα πλαίσια της πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων... Αποτέλεσμα της τακτικής που ακολουθεί η εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία είναι η εμφάνιση του Σχεδίου Ανάν που η φιλοσοφία του δεν είναι καθόλου διαφορετική από αυτά που συζητά η πολιτική μας ηγεσία!

Πρώτο επίσημο βήμα της πολιτικής μας προς την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία υπήρξαν οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου 1977 (Μακαρίου-Ντενκτάς) και 1979 (Κυπριανού-Ντενκτάς). Στην ουσια ήταν η πρώτη φορά μετά την εισβολή που η επίσημη Κυπριακή Δημοκρατία μπαίνει σε απευθείας διάλογο με τους Τουρκοκυπρίους και όχι με τον πραγματικό ένοχο, την Τουρκία. Ουσιαστικά οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου υποβίβασαν το πρόβλημα από πρόβλημα παράνομης εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε πρόβλημα δικοινοτικής διένεξης.

Παρ' όλα αυτά οπαδοί της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας δηλώνουν ότι οι Συμφωνίες αυτές δεσμεύουν την δική μας πλευρά και για αυτό δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από αυτές. Αυτό όμως που δεν μας λένε είναι ότι ουσιαστικά οι συμφωνίες αυτές έχουν πάψει να μας δεσμεύουν καθώς η Τουρκική πλευρά με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και την μη επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου παρέβησαν τις συμφωνίες αυτές... Γιατί λοιπόν οι εκάστοτε Κυβερνήσεις εξακολουθούν να ενεργούν με βάση τις συμφωνίες αυτές;
Το 1983 ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κουεγιάρ πρότεινε τους δείκτες που φέρουν το όνομα του, οι οποίοι έγιναν αποδεκτοί από τον ΔΗ.ΣΥ και το Α.Κ.Ε.Λ. αλλά απορρίφθηκαν από το ΔΗ.ΚΟ και την Ε.Δ.Ε.Κ.. Αργότερα κατά το 1985 που ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και Πρόεδρος του ΔΗ.ΚΟ Σπύρος Κυπριανού αποδέχεται τους δείκτες αυτούς, ευτυχώς για την πλευρά μας αυτές απορρίπτονται από τον κατοχικό ηγέτη.

Το 1989 επί προεδρίας του Γιώργου Βασιλείου, οι αρχηγοί των τότε κοινοβουλευτικών κομμάτων έβγαλαν ομόφωνα τις "Ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου". Με μια απλή ανάγνωση στις ομόφωνες αυτές αποφάσεις ο καθένας μπορεί να κατανοήσει ότι στην ουσία δεν έχει καμμιά διαφορά από το σχέδιο Ανάν που απορρίφθηκε από το 76% του λαού το 2004. Στο Εθνικό Συμβούλιο αποτελούσαν τότε ο ΔΗ.ΣΥ, το ΑΚΕΛ, το ΔΗ.ΚΟ, η Ε.Δ.Ε.Κ. και ο Α.ΔΗ.ΣΟ.Κ.(Μιχάλης Παπαπέτρου).

Το 1992 ο Γενικός Γραμματείας του ΟΗΕ Μπούτρος Γκάλι προτείνει τις γνωστές ως "Ιδέες Γκάλι". Οι "Ιδέες Γκάλι" βρήκαν σύμφωνο το ΑΚΕΛ αλλά αντίθετους τον ΔΗ.ΣΥ (για προεκλογικούς σκοπούς), το ΔΗ.ΚΟ και την ΕΔΕΚ. Η στάση του ΔΗ.ΣΥ κατάφερε να φέρει τον Γλαύκο Κληρίδη στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο λαός δείχνει με αυτό τον τρόπο την αποστροφή του προς την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.

Το 2002 ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, έφερε το σχέδιο Ανάν το οποίο ως γνωστό απορρίφθηκε από το 76% του Κυπριακού λαού στο δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004. Παρά τις δεσμεύσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου "ότι παρέλαβε κράτος και δεν θα παραδώσει κοινότητα" στις 8 Ιουλίου του 2006 υπόγραψε την συμφωνία της 8ης Ιουλίου που προνοεί την δημιουργία Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στα πλαίσια της Πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων.

Η εκλογή του Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας έφερε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την υπογραφή των συμφωνιών με τον κατοχικό ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ(πρώην μέλος της Τουρκικής ΤΜΤ), τις συμφωνίες της 21ης Μαρτίου 2008, της 23ης Μαϊου 2008, της 1ης Ιουλίου 2008 και της 25ης Ιουλίου 2008. Οι συμφωνίες αυτές του Χριστόφια με τον κατοχικό ηγέτη στην ουσία επαναδιατυπώνουν την δέσμευση της πλευράς μας για διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στα πλαίσια της πολιτικής ισότητας των δύο κοινοτήτων.

Με μια απλή σύγκριση όλων των ομοσπονδιακών σχεδίων που είχαμε μέχρι σήμερα, σε συνδυασμό με τις Ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου μπορεί ο καθένας μας να κατανοήσει γιατί η Ομοσπονδία στην ουσία είναι λύση ρατσιστική που παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και βασικές ανθρώπινες ελευθερίες. Την φιλοσοφία της Ομοσπονδίας εξάλλου την απέρριψε συντριπτικά ο Κυπριακός λαός στις 24 Απριλίου 2004!!! Παρ' όλα αυτά οι ηγέτες μας αγνοούν την βούληση του λαού και εξακολουθούν να συνεχίζουν την προσπάθεια που έχει αποτύχει εδώ και τρεις δεκαετίες.

Η εμμονή μας σε λύση Δ.Δ.Ο. οδήγησε τον ξένο παράγοντα να μας αντιτίθεται στην σωστή απόφαση μας για απόρριψη του Σχεδίου Ανάν καθώς σύμφωνα με αυτούς στο σχέδιο Ανάν στην ουσία πήραμε αυτό που ζήτησε η ηγεσία μας.

Ακόμη και σήμερα επιβάλλεται η απεμπλοκή της πλευράς από την αναζήτηση λύσης στα πλαίσια της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο:
1. με απεμπλοκή από τις διακοινοτικές συνομιλίες και συνομιλίες μόνο με την Τουρκία που κρατεί παράνομα το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας
2. απαίτηση για άμεση αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία (γεγονός που την καθιστά παράνομη κάτοχο Ευρωπαϊκού εδάφους), αλλιώς να χρησιμοποιηθεί το δικαίωμα της αρνησικυρίας σχετικά με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας στην Ευρώπη και τα κονδύλια που παίρνει από αυτή.
3. απαίτηση για αποχώρηση όλου του Τουρκικού στρατού από την Κύπρο με το δικαίωμα και πάλι του βέτο
4. απαίτηση για αποχώρηση και του τελευταίου εποίκου(πάλι μέσω του βέτο)
5. απαίτηση για επιστροφή και του τελευταίου πρόσφυγα στο σπίτι του και εφαρμογή των αποφάσεων των Δικαστηρίων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
6. απαίτηση της εξακρίβωσης της τύχης όλων των αγνοουμένων της Τουρκικής εισβολής.
7. η δημιουργία συμμαχίας με χώρες που έχουν σαν κοινό εχθρό την Τουρκία(πχ Αρμενία)
8. η εκμετάλλευση μέσω συμμαχιών της ιδιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν πλήρες μέλος της Ε.Ε..

Τα παραπάνω σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να μας τα εξασφαλίσει οποιαδήποτε λύση στα πλαίσια της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.