Ας γράψουμε, λοιπόν, την Ιστορία. Χωρίς υστερία!
28/10/2008 | ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ και οι αιτιολογημένες αντιδράσεις κομμάτων, εκπαιδευτικών οργανώσεων, πολιτών για την Ιστορία, εκλαμβάνονται από το ΑΚΕΛ και εντεταλμένους αξιωματούχους του ως... υστερία. Εκνευρίζονται επειδή η πλειοψηφία των πολιτών αντιμετωπίζουν με έκδηλο σκεπτικισμό την προσπάθεια αλλαγής των βιβλίων της Ιστορίας. Ο υπουργός Παιδείας -κατ’ εντολήν της αριστερής κυβέρνησης Χριστόφια- υποβάλλει πως τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν και τις «σκοτεινές πλευρές» της πρόσφατης Ιστορίας μας, επειδή, τάχα, δεν ξέρουν τίποτε. Να μάθουν, λοιπόν, τα παιδιά μας γι’ αυτές τις άλλες πλευρές της Ιστορίας μας, αλλά να τα μάθουν όλα. Όχι μόνο για το... φασίστα Γρίβα ούτε, βέβαια, για τους... μασκοφόρους της ΕΟΚΑ. Πρέπει να μάθουν για τη διαχρονική στάση του ΑΚΕΛ σε κρίσιμες στιγμές και όσα προηγήθηκαν του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής. Επειδή κατάντησε πια εξοργιστική επωδός να ακούμε καθημερινά από ΑΚΕΛικούς αξιωματούχους να κανοναρχούν πως είναι το πιο αψεγάδιαστο κόμμα, είναι καιρός να θυμίσουμε κάποια πράγματα. Χωρίς καμία υστερία.
Ας ξεκινήσουμε από τα παλιά, στηριγμένοι στις αποκαλύψεις του εκλεκτού συνεργάτη της «Σ», Σπ. Παπαγεωργίου («ΑΚΕΛ, το άλλο Κ.Κ.Ε.» - εκδόσεις Λαδιά - Αθήνα - 1984). Επειδή σήμερα οι πανέλληνες γιορτάζουμε με εθνική υπερηφάνεια το ΟΧΙ στους Ιταλούς, μην πιστεύετε πως το είπε εκείνος ο... τρισκατάρατος ο Μεταξάς. Το είπε ο... Νίκος Ζαχαριάδης, που με το «Όχι» του πρώτα συνέτριψε το φασισμό και ύστερα το ναζισμό! Ο «Νέος Δημοκράτης» (28.10.1949) γράφει τα εξής πρωτοφανή: «Το ΟΧΙ του Νίκου Ζαχαριάδη, το όχι του ηρωικού κομμουνιστικού κόμματος, το όχι της Ελληνικής εργατικής τάξης, το όχι όλων των Ελλήνων εργαζομένων αντιτάχθηκε αδυσώπητα ενάντια στο Φασισμό του Μουσολίνι, κι έσμιξε με το όχι των λαών της γης για την καθολική συντριβή του Φασισμού (...) που λίγο πιο ύστερα κυνήγησε τις σιδηρόφραχτες ορδές του Χίτλερ». Και τι ήταν ο αγώνας των Ελλήνων κατά του Ιταλού εισβολέα;
Κατά το «Ριζοσπάστη» (20.10.1945), που παραθέτει έγγραφο του Ν. Ζαχαριάδη, «Ο Μεταξάς έκαμε φασιστικό, κατακτητικό πόλεμο»! Δηλαδή η απελευθέρωση ελληνικών περιοχών και πόλεων ήταν, για τους κομμουνιστές της Ελλάδας και της Κύπρου, «κατακτητικός, ιμπεριαλιστικός πόλεμος». Ό,τι ακριβώς αναφέρουν τα τέσσερα εγχειρίδια του «Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη» (CDRSEE), που θεωρούν την απελευθέρωση της Θεσ/νίκης ως εισβολή του ελληνικού στρατού! Τι θαυμαστή σύμπλευση παραχαρακτών! Ας αφήσουμε, όμως, το λαμπρό ΟΧΙ και ας έλθουμε στο ΑΚΕΛ. Ποια ήταν η θέση του κόμματος έναντι του προαιώνιου αιτήματος των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα; Διακρινόταν από μια θαυμαστή ποικιλία και προσαρμοστικότητα.
Στις 17.6.1945, η Κ.Ε. του ΑΚΕΛ εκδίδει διακήρυξη, στην οποία αναφέρονται και τα εξής: «Ο κυπριακός λαός κατά τα 5/6 λαός Ελληνικός - αλύτρωτος εισέτι - δεν μπορεί να βρει την εθνική του αποκατάσταση παρά στην Ένωσή του με τη Μητέρα Ελλάδα (...). Το μέλλον, η χαρά, η ευτυχία, η εθνική, η πνευματική και οικονομική πρόοδος του λαού μας εξαρτώνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ από την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Σ’ αυτό το σκοπό και σ’ αυτό το ΚΑΘΗΚΟ είναι ολότελα δοσμένο το ΑΚΕΛ». Ολότελα; Όχι βέβαια. Το ΑΚΕΛ κλυδωνίζεται μεταξύ Ενώσεως και Αυτονομίας και παράλληλα υβρίζει την Εκκλησία και τους εθνικόφρονες. Ο Μακάριος δεν πρόλαβε ακόμα να αναρριχηθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο και εισπράττει τις πρώτες ύβρεις. Χαρακτηρίζεται ως «τυφλό υποταχτικό όργανο των σκοτεινών κελλίων». Θα συνεχίσουμε και αύριο.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/antistaseis/78813
Ας γράψουμε, λοιπόν, την Ιστορία. Χωρίς υστερία! (2)
29/10/2008 | ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
ΣΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ κείμενό μας αναφερθήκαμε στις αντιδράσεις των πολιτών για το ξαναγράψιμο των βιβλίων της Ιστορίας, για τις αθέατες πλευρές της, που πρέπει να μάθουν τα παιδιά μας, για τη στάση του ΑΚΕΛ στο θέμα του ΟΧΙ, της Ενώσεως και τις πρώτες επιθέσεις του ΑΚΕΛ κατά του Μακαρίου. Αυτός δεν άφησε αναπάντητες τις προκλήσεις σε βάρος του. Σε ανακοίνωσή του (12.8.1948) διακήρυσσε: «Είμαι Έλλην και ως Έλλην αποστρέφομαι τον κομμουνισμόν. Είμαι χριστιανός και ως χριστιανός βδελύττομαι τον κομμουνισμόν. Ελληνισμός και κομμουνισμός είναι έννοιαι ασυμβίβαστοι και καταστάσεις αλληλοπολεμούμεναι». Το ΑΚΕΛ με την πολιτική του φροντίζει να επιβεβαιώνει το Μακάριο. Το κόμμα αυτό τάσσεται παρά το πλευρό των συμμοριτών κομμουνιστών και το σύνθημα, που αναμέλπει ο Πλουτής Σέρβας, είναι: «Το ΑΚΕΛ είναι ΕΑΜ», ή «Ο πολιτισμός της Ελλάδας είναι σήμερα οι αντάρτες της...»! Και πότε; Όταν ο Μακάριος επισκεπτόταν το μέτωπο και εκφωνούσε αντικομμουνιστικές ομιλίες, όπως έκανε και ο Κυριάκος Μάτσης, ενώ ο Γρηγόρης Αυξεντίου θεωρούσε ιδιαίτερη τιμή του που είχε ταχθεί, ως ανθυπολοχαγός, φρουρός στα σύνορα.
Δεν θα αναφερθούμε στην ανάβαση στο βουνό (στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και στο Ν. Ζαχαριάδη) των Φ. Ιωάννου και Α. Ζιαρτίδη ούτε στην εντολή Ζαχαριάδη όπως το ΑΚΕΛ παύσει να συνεργάζεται με τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές και ξεκινήσει πάλι ανένδοτο για Ένωση. Απλώς να σημειώσουμε τη συστράτευση του ΑΚΕΛ με τους Άγγλους για τη Διασκεπτική (1947-48) για την επιβολή της αυτοκυβέρνησης, με στόχο τον οριστικό τερματισμό του ενωτικού αγώνα των Κυπρίων. Όμως, τον Ιούλιο 1949, το ΑΚΕΛ επιστρέφει ξανά πίσω στην Ένωση και ο Ε. Παπαϊωάννου διακηρύσσει: «Η δική μας θέση μπροστά στις συνταγματικές προτάσεις (των Άγγλων) είναι ξεκάθαρη. Δε θέλουμε κανένα σύνταγμα, έστω κι αν αυτό είναι σύνταγμα κτήσης. Θέλουμε την ένωσή μας με την Ελλάδα». Στις 28.8.1949, ο Ε. Παπαϊωάννου εξελέγη νέος Γ.Γ. του ΑΚΕΛ. Στις 25.3.1950, σε πανηγυρική ομιλία του είπε: «Ορκιζόμαστε, να οργανώσουμε και να ανεβάσουμε σ’ ανώτερα σκαλοπάτια την πάλη για την Ένωση (...). Φίλοι και συναγωνιστές, το Εικοσιένα προστάζει: Εμπρός για τη λευτεριά μας! Εμπρός για την Ένωση».
Στις 18.11.1949 η Εθναρχία Κύπρου αποφάσισε να διενεργήσει το Ενωτικό Δημοψήφισμα αλλά το ΑΚΕΛ επιχείρησε να διενεργήσει δικό του. Μετά το δημοψήφισμα που, κατά συντριπτική πλειοψηφία, απαιτούσε την Ένωση με την Ελλάδα, ο Μακάριος, ως νέος Αρχιεπίσκοπος, αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή. Και το ΑΚΕΛ στρέφεται υβριστικά εναντίον του. Ο γνωστός Μιλτιάδης Χριστοδούλου, σε άρθρο στο «Θεωρητικό Δημοκράτη» (τ. 8-9 Αύγουστος Σεπτέμβριος 1952) αποκαλούσε το Μακάριο «πλασιέ των αμερικάνικων επιδιώξεων στην Κύπρο». Η έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ ξεσκεπάζει το ΑΚΕΛ. Με ανακοίνωση, την 1.4.1955, το κόμμα καταδικάζει τη δράση κάποιων «διαλεκτών ηρώων», μιλά για «προβοκάτσιες» και «τρομοκρατική δράση» και υποστηρίζει πως η λευτεριά δεν βασίζεται στις «μέθοδες της τρομοκρατίας και των τραμπουκισμών».
«Τρομοκράτες, τραμπούκοι, προβοκάτορες, τυχοδιώκτες», κατά το ΑΚΕΛ, οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Το Μάρτη του 1957, το κόμμα αναιρεί τις ύβρεις και ομολογεί ότι οι χαρακτηρισμοί «που δώσαμε στην ΕΟΚΑ και τους αγωνιστές της, αποκαλώντας τους ‘ψευτοδιγενήδες’ ‘τραμπούκους’, ‘βαρελότους’, ‘τρακατρούκες’ κλπ. ήσαν προκλητικοί και σεχταριστικοί και δεν εξυπηρετούσαν καθόλου την εθνική μας υπόθεση και την ενότητα του λαού». Μετά τη μεταμέλειά του, το ΑΚΕΛ ανυμνεί τον Αυξεντίου, που περίπου θεωρεί ως... δικό του. Ποιον; Τον Αυξεντίου, που απεχθανόταν τον κομμουνισμό. Θα τελειώσουμε αύριο. Χωρίς καμία υστερία.
Ας γράψουμε, λοιπόν, την Ιστορία. Χωρίς υστερία! (3)
30/10/2008 | ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ μας πρέπει να μάθουν τις αθέατες πλευρές της πρόσφατης Ιστορίας μας. Αλλά να μάθουν για όλους και ειδικά για το ΑΚΕΛ και τη διαχρονική δράση του, πέρα από τις επίσημες... αυτο-αγιοποιήσεις του. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ είναι το μεγάλο κάχρι και το αιχμηρό κάρφος στους οφθαλμούς του ΑΚΕΛ. Θέλει να τον κατεδαφίσει αντί να τον αναγνωρίσει ως τον μεγαλύτερο αντιαποικιακό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού - απόντος του αντιιμπεριαλιστικού ΑΚΕΛ. Ο Διγενής κάλεσε τα μέλη του ΑΚΕΛ να συμμετάσχουν στον αγώνα. Η ηγεσία και τα στελέχη του προτίμησαν την αποχή, τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Στις 13.12.1955, ο κυβερνήτης Χάρντιγκ έθεσε εκτός νόμου το ΑΚΕΛ. Την ίδια νύκτα συνελήφθησαν μερικές δεκάδες ηγετικών στελεχών του. Δυο μέρες πριν από τις συλλήψεις, ο τότε ηγέτης της ΠΕΟ, ο Ανδρέας Ζιαρτίδης, ανεχώρησε μυστηριωδώς από το νησί. Βρέθηκε στο Λονδίνο! Υποτίθεται ότι κατεζητείτο από τους Βρετανούς...
Λίγους μήνες αργότερα απέδρασε, εξίσου μυστηριωδώς, και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Ε. Παπαϊωάννου, ενώ εφρουρείτο από Άγγλους στρατιώτες στο νοσοκομείο Λευκωσίας. Και αυτός, όλως περιέργως, βρέθηκε στο Λονδίνο, ελεύθερος, να αναπτύσσει τις κομματικές του δραστηριότητες... Δεν θα αναφερθούμε στις υπονομεύσεις και στις προδοσίες κατά του αγώνα και των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Ας κάνουμε ένα ιστορικό άλμα. Στις 13.12.1959, διεξάγονται στην Κύπρο προεδρικές εκλογές. Η «Χαραυγή», πρωτοσέλιδα, καλούσε τους Κυπρίους να μαυρίσουν τον Μακάριο:
«ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΟ. Και να ο λόγος: Γιατί υπέγραψε χωρίς τη θέληση και την έγκριση του λαού τις ατιμωτικές συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Γιατί επανέφερε στην Κύπρο την Τουρκική κατοχή. Γιατί έγινε επίορκος και ενταφίασε τους προαιώνιους πόθους του λαού για την αυτοδιάθεση. Γιατί από αρχιερέας μεταμορφώθηκε σε κομματάρχη (...). Γιατί εγκατέστησε στην πολιτική και στην κοινωνική ζωή του τόπου την ευνοιοκρατία. Γιατί οδηγεί τον τόπο στη φασιστική δικτατορία. Γιατί στο όνομά του διαπράττονται ακατονόμαστα αίσχη». Με αυτόν τον... φασίστα... άτιμο και... νεκροθάφτη, το ΑΚΕΛ συνέπλευσε αργότερα και μέχρι σήμερα τιμά τις «υποθήκες» του.
Τι ήταν το ΑΚΕΛ όλες αυτές τις ταραγμένες δεκαετίες; Ιδού πώς το διαζωγράφισε εναργώς η «Αλήθεια» (5.7.1982): «Υπήρξαν Σταλινικοί και Αντισταλινικοί! Κρουστσεφικοί και Αντικρουστσεφικοί! Ενωτικοί και Ανθενωτικοί! Αντιμακαριακοί και Μακαριακοί! Κληριδικοί και Αντικληριδικοί! Ύβρισαν τον αγώνα της ΕΟΚΑ και μετά ύμνησαν τους αγωνιστές της! Είναι υπέρ των (σοβιετικών) επεμβάσεων στην Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, στο Αφγανιστάν αλλά θεωρούν... επεμβασία τον Α. Παπανδρέου. Είπαν ανίκανο τον Κυπριανού, αλλά θέλουν να τον βγάλουν Πρόεδρο (και τον έβγαλαν)». Ο Ε. Παπαϊωάννου, κατά μαρτυρίαν του μ. Λάζαρου Σκαλιστή, είχε διαβεβαιώσει την Κ.Ε. του κόμματος πως αν αποτολμηθεί πραξικόπημα, «εν να κάτσουν πάνω»!
Έγινε το έγκλημα και αξιωματούχοι του κόμματος, αντί να αντισταθούν, όπως οι Λυσσαριδικοί, σιτίζονταν σε ξένες πρεσβείες. Ή πρόσφεραν «γλυκό καρυδάκι». Αυτά όλα και πολλά άλλα, τα παιδιά μας πρέπει να τα γνωρίζουν. Όπως και την ομιλία Μακαρίου στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στις 19.7.1974, διά της οποίας ουσιαστικά καλούσε την Τουρκία να επέμβει, για να αποκαταστήσει τη διασαλευθείσα συνταγματική τάξη. Τα παιδιά μας να μάθουν την αλήθεια για όλους τους ηγέτες και τα κόμματα και πώς, δι΄ ελλείψεων, ανεπαρκειών, εγκληματικών λαθών και εκτιμήσεων οδήγησαν τον τόπο στην καταστροφή. Όχι μισές ή κομματικές αλήθειες. Με πλήρη ιστορική διαφάνεια. Και χωρίς διαστρεβλώσεις, παραχαράξεις και επιτήδειες αυτοδικαιώσεις.
Έσφαξε Τ/κ το ΑΚΕΛ;
18/10/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Η «Σ Φ Α Γ Η», ΔΗΘΕΝ, των Τουρκοκυπρίων, υπήρξε ο μύθος - μοχλός της ιδεολογικής ηγεμονίας του Ντενκτάς επί των Τ/κ. Από το 1957 που «μετατέθηκε» από Δικηγόρος του Στέμματος των Εγγλέζων στην κορυφή της ΤΜΤ, που συγκρότησε στην Κύπρο το Γραφείο Ειδικού Πολέμου, του τουρκικού Γενικού Επιτελείου. Η ιστορία είχε και προϊστορία:
Η «ΣΦΑΓΗ των Τ/κ» υπήρξε εργαλείο που αφιόνισε τους τουρκικούς όχλους, 6η και 7η Σεπτεμβρίου 1955, στο οργανωμένο από το τουρκικό κράτος Πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων στην Κων/πολη. 1ος κατήγορος της «επικείμενης γενοκτονίας» υπήρξε ο Τ/κ ηγέτης Φαζίλ Κιουτσούκ. Και 1ος κατηγορούμενος, ως σχεδιαστής της «γενοκτονίας», το… ΑΚΕΛ:
Ο ΚΙΟΥΤΣΟΥΚ στις 13.8.55 έστειλε επιστολή στην Κων/πολη, ότι «οι Ε/κ στο συλλαλητήριο στις 28.8.55 θα ξεκινούσαν τη γενοκτονία των Τ/κ». Η επιστολή έγινε πρωτοσέλιδο στην Τουρκία. Παρά την ανυπαρξία ίχνους στοιχείων, η χαλκευμένη «είδηση» υιοθετήθηκε από τον πρωθυπουργό Μεντερές, σε εμπρηστικές δηλώσεις του στις 24.8.55. Το «συλλαλητήριο» της 28ης, είχε προαναγγελθεί από το ΑΚΕΛ, εναντίον της Τριμερούς του Λονδίνου (Βρετανίας - Ελλάδος - Τουρκίας) εκείνων των ημερών. Ο Τούρκος συγγραφέας Αχμέτ Αν, σε μελέτη του της 5.9.2001, αναφέρει και τα εξής: «Ακόμα κι οι εγγλέζικες υπηρεσίες, που πολεμούσαν την ΕΟΚΑ, δεν είχαν παρουσιάσει κανένα στοιχείο για τον σχεδιασμό ή και την ιδέα μιας τέτοιας επίθεσης. Πόσω μάλλον που η διοργάνωση μιας επίθεσης εναντίον των Τ/κ δεν ταίριαζε με την πολιτική της ΕΟΚΑ εκείνης της περιόδου. Γιατί οι φήμες για την επικείμενη επίθεση είχαν αρχίσει να διαδίδονται στις 13.8.55, δηλαδή πέντε εβδομάδες μετά το μοίρασμα μιας προκήρυξης της ΕΟΚΑ, η οποία ανέφερε τις καλές προθέσεις της έναντι της τ/κ κοινότητας. Ο ηγέτης της ΕΟΚΑ Διγενής διευκρίνιζε ότι η τ/κ κοινότητα δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο και έλεγε ότι η προστασία της τ/κ κοινότητας, αποτελούσε διαταγή προς τους αντάρτες της ΕΟΚΑ και ζήτημα στρατιωτικής υπόληψης. Πράγματι, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1955 η ΕΟΚΑ κράτησε τον λόγο της […] Στην πρόσκληση του ΑΚΕΛ για το συλλαλητήριο της 28.8.55 Αυγούστου, δεν υπήρχαν αντι-τουρκικές αναφορές. Τουναντίον το ΑΚΕΛ υποστήριζε τη συνεργασία Τ/κ-Ε/κ […] Την Κυριακή 28.8.55 οι Έλληνες κομμουνιστές διαδήλωσαν στην Κύπρο και η μέρα έληξε χωρίς να ανοίξει τ/κ ρουθούνι. Η μοναδική πράξη βίας που συντελέστηκε εκείνη τη μέρα, από την ΕΟΚΑ, ήταν η δολοφονία ενός Ε/κ αστυνομικού που εργαζόταν στις ‘Ειδικές Δυνάμεις’ [των Άγγλων]». Η ίδια προπαγάνδα θα επανερχόταν μετά την έναρξη της ένοπλης Τουρκανταρσίας του 1963-64. Η «σφαγή των Τ/κ από τον αιμοσταγή Μακάριο», ήταν ο επίμονος, πάγιος, κεντρικός μύθος όλης της καριέρας του Ντενκτάς. Έπεται συνέχεια.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/71445Έσφαξε Τ/κ το ΑΚΕΛ; (2)
| 23/10/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Γ Ι Α Τ Ι ο Φ. Κιουτσούκ έσπευσε 13 Αυγ. 1955 να χαλκεύσει την «είδηση» για δήθεν σχέδιο «γενοκτονίας των Τ/κ» στο συλλαλητήριο του ΑΚΕΛ της 28.8.55, περί του οποίου γράφαμε το περασμένο Σάββατο; Όταν ξεκίνησε ο αγώνας της ΕΟΚΑ, την 1η Απρ. 1955, ο μεγάλος Τούρκος αριστερός ποιητής Ναζίμ Χικμέτ είχε απευθύνει έκκληση στους Τ/κ να συνταχθούν με τους Ε/κ στον αγώνα εναντίον των Άγγλων. Δημοσιεύτηκε και στην αριστερή «ΑΥΓΗ» των Αθηνών 17.4.55:
«Στις φωνές των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως της Κύπρου και της Ενώσεώς της με την Ελλάδα, ήρθε να προστεθή χθες και η φωνή -η μόνη μέχρι στιγμής από τουρκικής πλευράς- του μεγάλου Τούρκου ποιητού Ναζίμ Χικμέτ. Ο Χικμέτ απηύθυνε μήνυμα στους Τούρκους της Κύπρου, στο οποίο τονίζει ότι η Κύπρος ήταν πάντοτε ελληνική. Δεν υπάρχει, γράφει, κανένα ζήτημα για την ελληνικότητα της νήσου. Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Έλληνες και δίκαια αγωνίζονται για την Ένωσιν της νήσου με την Ελλάδα. Απευθυνόμενος ειδικώτερα στην τουρκική μειονότητα της Κύπρου, ο Τούρκος ποιητής τονίζει ότι πρέπει να συνεργασθή με τους Έλληνες Κυπρίους για την απαλλαγή της νήσου από τον Αγγλικό ιμπεριαλισμό. Μόνο, γράφει, όταν η νήσος απαλλαγή από τους Άγγλους ιμπεριαλιστάς, οι Τούρκοι κάτοικοί της θα μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με την ενότητα του Κυπριακού λαού, με τη συνεργασία από Τούρκους και Έλληνες Κυπρίους στην πάλη εναντίον του ξένου δυνάστου. Εκείνοι, καταλήγει, που προσπαθούν να στρέψουν τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, μόνον το συμφέρον του ξένου κατακτητή εξυπηρετούν».
Τ Ο ΜΗΝΥΜΑ Χικμέτ «αξιοποιήθηκε» από την τουρκική αστυνομία για την «κατασκευή» αριστερών «ενόχων», για το Πογκρόμ, που η κυβέρνηση Μεντερές εξαπέλυσε με τους τουρκικούς όχλους εναντίον των Ελλήνων της Κων/πολης 6-7 Σεπτ. '55. Απέδωσε το όργιο των καταστροφών σε δήθεν κομμουνιστική συνωμοσία. Και συνέλαβε όσους αριστερούς μπόρεσε να βρει. Ένας από τους συλληφθέντες ήταν και ο γνωστός αριστερός συγγραφέας Αζίζ Νεσίν.
Η Τουρκάλα ιστορικός Ντιλέκ Γκιουβέν, στο βιβλίο της για τα Σεπτεμβριανά '55, με βάση τα επίσημα τουρκικά και αμερικανικά αρχεία, σημειώνει ότι: «Ως απόδειξη για την εμπλοκή της Κομιντέρν [Κομμουν. Διεθνούς] στα έκτροπα υποδεικνύονται κυρίως δύο γράμματα του ‘κομμουνιστή’ ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, που είχε καταφύγει στη Σοβιετική Ένωση, με τα οποία απευθυνόταν στους Τούρκους εργάτες στην Κύπρο, καλώντας τους να δράσουν από κοινού με τους Έλληνες εργάτες εναντίον των ιμπεριαλιστών καταπιεστών του νησιού». Ο ίδιος ο Αζίζ Νεσίν έγραψε και τα εξής: «Τη νύχτα της 6/7 Σεπτεμβρίου η Πόλη κάηκε και γκρεμίστηκε. Τότε η Κυβέρνηση [Μεντερές] τα έχασε και ξεσηκώθηκε να σκαρώσει φταίχτη γι’ αυτό το αδίκημα. Στο τέλος έριξε την ευθύνη πάνω σε εξήντα αριστερούς, που κατά τύχη συνέλαβε απ’ εδώ κι απ’ εκεί… Τότε ήμουν και εγώ ένας από τους δήθεν κατηγορούμενους, που κλείστηκαν σε μοναχικό κελλί με την κατηγορία ότι εκάψαμε και ρημάξαμε την Πόλη». Τη μαρτυρία Νεσίν παραθέτει και στο βιβλίο του, «Η Άλλη Πλευρά», ο Νεοκλής Σαρρής. Έπεται συνέχεια.
Έσφαξε Τ/κ το ΑΚΕΛ; (3)
24/10/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Α τεκμηριωμένο είναι ότι ο σκόπιμος μύθος περί «γενοκτονίας» και «σφαγής» των Τουρκοκυπρίων, που θα άρχιζε δήθεν στο συλλαλητήριο του ΑΚΕΛ της 28.8.55, ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1955 από τους ίδιους τους Τούρκους, Φ. Κιουτσούκ 13.8.55 και Α. Μεντερές 24.8.55. Πριν καν ματώσει τ/κ ρουθούνι. Στόχος, η ανθελληνική έξαψη των όχλων που έδρασαν στα «Σεπτεμβριανά ’55» στην Κων/πολη. Βρετανική υποκινήσει, για την αγγλο-τουρκική απόκρουση του αντιαποικιακού αγώνα της Κύπρου. Η ΕΟΚΑ δεν στράφηκε εναντίον των Τ/κ. Στην εξέλιξη του αγώνα έπληξε συγκεκριμένους Ε/κ και Τ/κ αστυνομικούς των Εγγλέζων. Ο Τ/κ συγγραφέας Αρίφ Χασάν Ταχσίν, που υπήρξε και επικουρικός αστυνομικός των Βρετανών και μέλος της ΤΜΤ, σε βιβλίο του έγραψε ότι: «Αρχικά οι ένοπλες επιθέσεις της ΕΟΚΑ ήταν μόνο ενάντια στους Άγγλους. Επίσης, είναι γεγονός ότι η ΕΟΚΑ, όπως έστρεψε τα όπλα της ενάντια στους Ε/κ αστυνομικούς, τα έστρεψε και ενάντια στους Τ/κ αστυνομικούς».
Η Π Ρ Ω Τ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΦΑΓΗ που υπήρξε, διαπράχθηκε από Τούρκους της ΤΜΤ, σε συνεργασία με τον αγγλικό στρατό, στο Κιόνελι, 12η Ιουνίου 1958. Σε βάρος αθώων, αόπλων, αμάχων, συλληφθέντων από τους Εγγλέζους, Κοντεμενιωτών Ελλήνων Κυπρίων, 17-34χρ. Με μπαλτάδες, τσεκούρια και περίστροφα. Κατακρεούργησαν οκτώ και τραυμάτισαν άλλους εννέα («Χαραυγή» 13.6.58). Παρόμοια σφαγή δεν υπήρξε ούτε καν ως μετέπειτα αντίποινο σε βάρος Τ/κ, παρότι ο Ντενκτάς βεβαίωνε από 27.1.58 τη δασκάλα Σεβίμ Ουλφέτ, πόσο «χρήσιμοι μάς είναι οι νεκροί, ώστε να ακουστεί η φωνή μας στον κόσμο», όπως γράφει ο Ταχσίν.
Τ Ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ξανά η Τουρκία, η ΤΜΤ κι οι Κιουτσούκ - Ντενκτάς, με την ένοπλη Τουρκανταρσία, που προσχεδιασμένα εξαπέλυσαν το 1963-64. Με κορυφαίο «μπουμ» δημοσιότητας τη στημένη υπόθεση της «μπανιέρας»: Όταν σε κατάσταση ψυχικού αμόκ, ο ταγματάρχης της ΤΟΥΡΔΥΚ Νιχάτ Ιλχάν σκότωσε τη σύζυγο και τα παιδιά του, οι Τούρκοι τα τοποθέτησαν στο μπάνιο, έβαλαν τον δημοσιογράφο Αχμέντ Μπαράν να τα φωτογραφίσει και διένειμαν διεθνώς τη φωτογραφία με τον ισχυρισμό ότι τα σκότωσαν οι Ε/κ. Σε σπίτι εντός της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, όπου ουδέποτε κόντεψε καν οποιοδήποτε τμήμα Ε/κ που αγωνίζονταν να καταστείλουν την Τουρκανταρσία. Απαντώντας στην τουρκική προπαγάνδα, η «Χαραυγή» του ΑΚΕΛ, στις 7.2.1964 κατάγγειλε ότι «Ο Αμερικανικός Τύπος, απηχώντας τις απόψεις της Ουάσιγκτων, αποδύθηκε σε ανίερη ανθελληνική εκστρατεία κατηγορώντας τους Έλληνες Κυπρίους ως δολοφόνους παιδιών, γυναικών και γερόντων, δικαιώνοντας έτσι τους Τουρκοκυπρίους εξτρεμιστές, που φωνασκούν ότι είναι αδύνατη η ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων και ότι η μόνη λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από τη διχοτόμηση». Έπεται συνέχεια.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/73227Έσφαξε Τ/κ το ΑΚΕΛ; (4)
| 26/10/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Ο Π Ω Σ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ έρευνα, ακόμα και έντιμων Τούρκων ερευνητών, τεκμηριώνει, ο σκόπιμος μύθος της δήθεν «σφαγής» των Τουρκοκυπρίων πρωτοπαρήχθη από την τουρκική εξουσία (Κιουτσούκ - Μεντερές), βρετανική υποκινήσει, Αύγουστο του 1955. Με πρώτον «κατηγορούμενο» το… ΑΚΕΛ! Την 1η πραγματική σφαγή την υπέστησαν 12.6.1958, οκτώ κατακρεουργηθέντες και εννέα βαριά τραυματισθέντες Έλληνες Κοντεμενιώτες. Θύματα της αγγλο-τουρκικής αιμοβόρας συμμαχίας. Οι νεότερες επιχειρήσεις Ψυχολογικού Πολέμου κατά των Ε/κ, που εντάθηκαν ιδιαίτερα την περίοδο απόπειρας επιβολής του Σχ. Ανάν, επιδίωξαν να νεκραναστήσουν τον μύθο περί «σφαγής των Τ/κ» κατά τη διάρκεια της Τουρκανταρσίας 1963-64. Μια περίοδος όπου, όντως, υπήρξαν δεκάδες νεκροί, τραυματίες και αριθμός αγνοουμένων που προκάλεσε, εκατέρωθεν, η προσχεδιασμένη και καλά οργανωμένη ένοπλη Τουρκανταρσία και η αντιμετώπισή της από τις νόμιμες δυνάμεις του κράτους. Οι εφημερίδες, τότε, αποτύπωναν καθημερινά απώλειες και κηδείες. Στη «Χαραυγή» του ΑΚΕΛ π.χ. το Σάββατο 28.12.1963, δημοσιευόταν από την 1η σελίδα φωτογραφία επιτάφιας πομπής στη Λευκωσία. Επίσης, η φωτογραφία του Πολ. Γιωρκάτζη, τότε ΥΠ.ΕΣ. κι ο επικήδειος που εκφώνησε για άλλους έξι νεκρούς: Χαρίτας Τερκουράφη 50χρ. από την Ομορφίτα, Αικατερίνας Αχ. Μούγιαννου 60χρ. από την Ίνια της Πάφου, Ερωτόκριτου Λαζάρου 49χρ. Ομορφίτα, Γιαννάκη Αεροπόρου 22χρ. Ομορφίτα, Ανδρέα Χρ. Ττοουλιά 60χρ. πατέρα 8 ανηλίκων από τον Τράχωνα και Χαράλαμπου Σ. Παφίτη 48χρ. Ίνια. Οι δύο τελευταίοι, μέλη της ΠΕΟ, όπως σημείωνε η εφημερίδα του ΑΚΕΛ.
Τ Η Ν ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14.2.1964, υπό τον τίτλο «Συνετρίβη η Ανταρσία στη Λεμεσό», η «Χαραυγή» έγραφε με κόκκινους τίτλους ότι «οι νόμιμες δυνάμεις της Δημοκρατίας κυρίευσαν χτες με ηρωικές εφόδους όλα τα οχυρά των Τούρκων στασιαστών. Δεκάδες Τούρκοι τρομοκράτες εφονεύθησαν και πάνω από εκατόν ετραυματίσθησαν». Τίτλοι και περιγραφές για τον ηρωισμό των ε/κ νομίμων δυνάμεων του κράτους εναντίον των Τούρκων στασιαστών και τρομοκρατών, ήταν πρωτοσέλιδοι στη «Χ» την επόμενη κάθε σημαντικής επιχείρησης ενάντια στην Τουρκανταρσία.
Ο Ι Χ Σ Α Ν ΑΛΗ, Τ/κ γιατρός και πολιτικός, καταρρίπτοντας την τουρκική προπαγάνδα, με τηλεγράφημά του προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ στις 8.12.1965 ανέφερε ότι: «Αναμφισβήτητα οι Τούρκοι της Κύπρου κινδυνεύουν από τους Τούρκους τρομοκράτες και όχι από τους Έλληνες, όπως ισχυρίστηκε ο Τούρκος αντιπρόσωπος στα Η.Ε.». Ο ίδιος στο ΡΙΚ, στις 28.9.1965, χαρακτήρισε δόλια κι επαίσχυντη προπαγάνδα της Τουρκίας τα περί «γενοκτονίας των Τ/κ». Παρακαλούσε, επίσης, τον διοικητή της UNFICYP στρατηγό Τιμάγια, στις 5.11.1964, για «λήψη πιο δραστικών μέτρων για να σώσετε την τουρκική κοινότητα από τους Τούρκους τρομοκράτες».
ΠΟΙΟΙ και γιατί, λοιπόν, επιμένουν, ΣΗΜΕΡΑ, να κατηγορούν για «εθνοκάθαρση» τους Έλληνες Κυπρίους; Έπεται συνέχεια.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/75448Έσφαξε Τ/κ το ΑΚΕΛ; (5)
| 29/10/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Α αριθμημένα αρθρίδια υπό τον τίτλο «Έσφαξε Τ/κ το ΑΚΕΛ;» δημοσίευσε μέχρι την Κυριακή 26τρ. η στήλη, υποσχόμενη και συνέχεια. Αφετηρία 18.10.2008, η εναρκτήρια κατηγορία που εκτόξευσε 13.8.1955, υποκινούμενος από τους Εγγλέζους, ο Τ/κ ηγέτης Φ. Κιουτσούκ, ότι δήθεν στο συλλαλητήριο του ΑΚΕΛ της 28.8.1955, θα ξεκινούσε η «σφαγή» και η «γενοκτονία» των Τ/κ! Για να ερευνήσουμε τα ιστορικά ΓΕΓΟΝΟΤΑ, σε σχέση με τον «θεμελιώδη» μύθο επί του οποίου οικοδομήθηκε η τουρκική προπαγάνδα και η ιδεολογική ηγεμονία Ντενκτάς επί των Τ/κ, όλες αυτές τις δεκαετίες. Τον μύθο επί του οποίου σχεδιάστηκαν, μετά από 50 χρόνια, και οι Ειδικές Επιχειρήσεις Ψυχολογικού Πολέμου εναντίον των Ελλήνων Κυπρίων ώστε, υπό το βάρος αισθημάτων συλλογικής ενοχής για τις δήθεν «σφαγές των Τ/κ», να υποταγούν στα Σχέδια (τύπου Ανάν) για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Π Ρ Ο Χ Θ Ε Σ Δευτέρα 27τρ. έσπευσε της «Χαραυγής» κρυπτώνυμος «Γκάνταλφ» και ξιφούλκησε εναντίον μας, με το εξής, αυτούσιο, σχόλιο: «Το βιολί του ο Λάζ. Μαύρος. Επιχειρώντας να νομιμοποιήσει την ιδεοληψία του και τα εγκλήματα μερίδας της ακροδεξιάς, παρουσιάζει δημοσιεύματα της «Χαραυγής» ως όργανο του ΑΚΕΛ από την περίοδο 1963-64, για να πει ότι δεν έγιναν οι «δήθεν», όπως τις χαρακτηρίζει, σφαγές των Τ/κ. Σημειώνει ότι στη «Χ» της εποχής υπήρχαν τίτλοι για τον ηρωισμό των νόμιμων δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας ενάντια στους Τ/κ τρομοκράτες και στασιαστές. Ξεχνά όμως ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις νόμιμες δυνάμεις και τις ομάδες του παρακράτους. Ξεχνά όμως ότι υπήρξαν και στην ε/κ κοινότητα οι ίδιες φασιστικές δολοφονικές επιθέσεις με τους τρομοκράτες της ΤΜΤ. Και ξεχνά το κοινό που είχαν οι ακροδεξιοί τρομοκράτες και στις δυο κοινότητες: Το χτύπημα του ΑΚΕΛ και των λαϊκών αγωνιστών, Ε/κ και Τ/κ...» («Χ» 27.10.08)
Π Α Ρ Ο Τ Ι το «Γκάνταλφ» δεν είχε την ανδρεία της ενυπόγραφης αντιπαράθεσης, ο υπογράφων αποδέχεται την πρόκληση. Και όπως κάθε αναγνώστης της «Χ», που αξιώνει ΣΕΒΑΣΜΟ από τους συντάκτες της, ζητάμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ τεκμήρια των ισχυρισμών του:
Γ Ρ Α Ψ Τ Ε μας μια ημερομηνία που η «Χ», 1963-64-65-66-67 και μετέπειτα, δημοσίευσε έστω και μονόστηλο για:
(α) Τα δήθεν «εγκλήματα μερίδας της ακροδεξιάς».
(β) Τις δήθεν «ομάδες του παρακράτους».
(γ) Τις δήθεν «ίδιες ε/κ φασιστικές δολοφονικές επιθέσεις» και
(δ) Το δήθεν «χτύπημα του ΑΚΕΛ από ακροδεξιούς τρομοκράτες».
Μια οποιαδήποτε συγκεκριμένη έκδοση της «Χαραυγής» εκείνης της εποχής, παρακαλώ. Έχετε καθήκον να ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΤΕ ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΝΑΝ από τους ισχυρισμούς σας; Κάντε το. Μπορείτε, άραγε; Έπεται συνέχεια.
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/79187ΑΚΕΛ 26.6.1967: Υπέρ της Ένωσης
30/10/2008 | ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Π Ο Ι Α ΕΙΝΑΙ, άραγε, η πολιτική σημασία του ότι ο εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ, βουλευτής κ. Άντρος Κυπριανού «συνελήφθη» να αγνοεί ότι το δικό του κόμμα ψήφιζε στη Βουλή τον Ιούνιο του 1967 υπέρ της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα; Ποιες είναι, γενικότερα, οι πολιτικές επιπτώσεις για το ΔΙΑΚΥΒΕΥΟΜΕΝΟ παρόν και μέλλον ενός λαού όταν κατ’ επανάληψιν αποδεικνύεται η ιστορική και μορφωτική ανεπάρκεια της πολιτικής του ηγεσίας; Κυρίως: Με τι είδους εξοπλισμό ιστορικής ΓΝΩΣΗΣ, νομικο-πολιτικής, ιδεολογικής και μορφωτικής αρματωσιάς, αντιμετωπίζουν, εδώ και στο εξωτερικό, τις εχθρικές δυνάμεις; Δεδομένου, μάλιστα, ότι και την ένοπλη άμυνα την έχουν ξεχαρβαλώσει; Τα ερωτήματα πρέπει ν’ απασχολήσουν τους πολίτες που, ως εκλογικό σώμα και ως κομματικά μέλη, αναδεικνύουν τις συγκεκριμένες ηγεσίες.
Ε Π Ι ΤΟΥ συγκεκριμένου: Δύο φορές, 24η και 29η τρ. ο κ. Ά. Κυπριανού, στο Ράδιο Πρώτο, υποστήριξε ότι τη Γραμμή της Ένωσης του 1964, το κόμμα του, την αποκήρυξε στην «αυτοκριτική» του 1965! Ιδού λοιπόν η «Χαραυγή» του ΑΚΕΛ, Τρίτης 27ης Ιουνίου 1967 (δύο μήνες μετά την επιβολή της Χούντας) που δημοσίευε και την αγόρευση του τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ Εζεκία Παπαϊωάννου στην ολομέλεια της Βουλής της προηγούμενης μέρας: «Οφείλομε να συμβάλομε όλοι με όλες μας τις δυνάμεις για να αποφύγομε τον διαμελισμό [και] διεδήλωσε ακόμη μία φορά, με τον πιο σαφή και κατηγορηματικό τρόπο την εμμονή του κόμματος τη εργατικής τάξης στο αίτημα της γνήσιας ΕΝΩΣΗΣ χωρίς εδαφικά, διοικητικά ή άλλα ανταλλάγματα, αίτημα το οποίο υιοθέτησε ομοφώνως η Βουλή με ψήφισμα το οποίο ενέκρινε στις 30 Ιουνίου 1964». Από την 1η σελ. της «Χ» 27.6.67 κι οι αγορεύσεις του τότε Προέδρου της Βουλής Γλ. Κληρίδη και των βουλευτών Λέλλου Δημητριάδη, Γ. Τζιρκώτη, Ν. Κόσιη και Β. Λυσσαρίδη. Στην 4η σελ. τ’ ομόφωνο ΨΗΦΙΣΜΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ:
«Η Βουλή των Αντιπροσώπων, διερμηνεύουσα τους προαιωνίους πόθους του Ελληνισμού της Κύπρου και διαδηλούσα την αμετάκλητον απόφασίν του διά σύντομον εθνικήν αποκατάστασιν, ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ότι: (α) Παρά τας οιασδήποτε αντιξόους περιστάσεις, δεν θα αναστείλει τον νυν διεξαγόμενον μετά της ομοθύμου συμπαραστάσεως ολοκλήρου του Πανελληνίου αγώνα του, μέχρις ότου, ο αγών αυτός ευοδωθή διά της άνευ ενδιαμέσου τινός σταθμού ΕΝΩΣΕΩΣ ενιαίας και ολοκλήρου της Κύπρου μετά της Μητρός Πατρίδος. (β) Θα συμβάλη με όλα τα εις την διάθεσίν της μέσα εις την προαγωγήν του κλίματος ψυχικής ενότητος μεταξύ του Ελληνικού Κυπριακού λαού και του της Μητρός Πατρίδος ως και εις την στενήν συνεργασίαν μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου, απαραιτήτου προϋποθέσεως διά την ευόδωσιν του Εθνικού μας Αγώνος» («Χ» 27.6.1967).
http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/79530Η Κύπρος είναι Ελληνική...
Ο λαός με την βοήθεια των Αγγλοαμερικανών τον Φεβρουάριο αποφάσισε να βγάλει στην εξουσία τον Δημήτρη Χριστόφια, Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ. Αποτέλεσμα των εκλογών αυτών, εκτός από τους κακούς χειρισμούς του και τα δυσμενή αποτελέσματα στο Κυπριακό, είναι και η προσπάθεια απεθνικοποίησης των Ελλήνων της Κύπρο. Αυτή η προσπάθεια συνηθίζεται από το ΑΚΕΛ(όπως και από τον προκάτοχο του ΚΚΚ) εδώ και δεκαετίες.Παρακάτω θα παρουσιάσω πως ιστορικά το ΑΚΕΛ ήθελε την απενεθνικοποίηση μας και πως προσπαθεί σήμερα να πετύχει αυτό που άρχισε το 1925!!!
Ιδρυτικό συνέδριο ΚΚΚ(1925): "Για μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Κύπρο μέσα εις τα πλαίσια της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Βαλκανικής Ομοσπονδίας". Σε περίοδο που όλοι στην Κύπρο μιλούσαν για Ένωση οι φωστήρες του ΚΚΚ προσπαθούσαν να κόψουν τους δεσμούς με την Ελλάδα. Παρόμοια φυλλάδια του ΚΚΚ κυκλοφόρησαν πολλά!
Κείμενο από εφήμεριδα προσκείμενη στο ΚΚΚ αναφέρει στις 18.11.1929: "Ποιοι φωνάζουν σήμερα στην Κύπρο για την Ένωση; Φωνάζουν όλοι οι εκμεταλλευτές, εμποροτοκογλύφοι, πλούσιοι χωριάτες, δεσποτάδες και τα τσιράκια τους ψευτοδημοσιογράφοι. Και φωνάζουν γιατί έχουν οικονομικά συμφέροντα από την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Να που βρίσκεται η μια από αυτές τις δυο αυτές αιτίες που κάνουν τους Λανίτηδες και τους άλλους ενωτικούς τσαρλατάνους να φωνάζουν. Οι Κύπριοι φτωχοί εργάτες και αγρότες πρέπει να αγωνιστούν κατά των ντόπιων Κύπριων εκμεταλλευτών τους, κατά των ενωτικών που τους καταπιέζουν και τους ληστεύουν και που αγωνίζονται για την παράδοση τους υποχειρίων στον Ελληνικό ιμπεριαλισμό."
Εφημερίδα "Ελευθερία"(18.3.1931): "Την στιγμή κατά την οποία εζητοκραύγαζον ενθουσιοδώς υπέρ του Έθνους και της Ενώσεως, κομμουνισταί τίνες οι οποίοι λίαν πρωί και λάθρα ύψωσαν κομμουνιστική σημαία επί του ιστού του Γυμνασίου, ήρχισαν να φωνάζουν <<κάτω η Ελλάς, κάτω η Ένωσις>>(στα πλαίσια εκδήλωσης για την 25η Μαρτίου στην Λεμεσό).
Κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μετά την επίθεση της Ιταλίας στην Ελλάδα, ενώ στην Κύπρο μαζεύτηκαν για την ενίσχυση του αγώνα 100.000 λίρες(τεράστιο ποσό για την εποχή) σε τοπικούς εράνους, το ΚΚΚ καλεί τον κόσμο του να μην δώσει ούτε ένα γρόσι!!!
"Θεωρητικός Δημοκράτης"(εκφραστικό όργανο ΑΚΕΛ) (τεύχος 11-12,Δεκέμβριος 1952): "Ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε τον εχθρό στο κόμμα είναι η στάση του απέναντι στη μεγάλη χώρα του Σοσιαλισμού, τη Σοβιετική Ένωση. Ο λαός μας αγαπά την Σοβιετική Ένωση σαν την μεγάλη του πατρίδα."
Η δράση του ΑΚΕΛ ενάντια στον ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-59 είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας. Από τις ανακοινώσεις του ΑΚΕΛ σε ψευτοδιγενήδες μέχρι τις αμέτρητες προδοσίες αγωνιστών.
Η ανθελληνική του δράση ενισχύθηκε πολύ ειδικά μετά το 1974, όπου πατώντας πάνω στις προδοτικές ενέργειες της Χούντας των Αθηνών προσπαθεί να συνδέσει όλο τον Ελληνικό λαό με αυτή. Και έτσι με αυτό το επιχείρημα προσπαθεί ακόμη και σήμερα να κόψει οποιαδήποτε σχέση με την Ελλάδα. Ποιος ξεχνάει το περιβόητο "Η Ελλάδα είναι σαν τον ξιπετσισμένο κουρκουτά" που είπε πιο παλιά ο Δημήτρης Χριστόφιας.
Οι προσπάθειες του ΑΚΕΛ για αγελληνισμό του νησιού ενισχύθηκαν από τον καιρό που ανέλαβα την εξουσία ο Δημήτρης Χριστόφιας. Πιο συγκεκριμένα:
1. προσπάθειες της υποβάθμισης της Ελληνικής γλώσσας, και υιοθέτησης της Αγγλικής, με το κόλπο της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο Κύπρου με αγγλικό πιστοποιητικό εξετάσεων (”G.C.E.”).
2.υποστολή της Ελληνικής σημαίας στο Ρ.Ι.Κ.
3.λίγες μέρες μετά την εκλογή του Χριστόφια, με εισήγησή τους, οι αντιπροσώποι της ‘Εφορίας Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λεμεσού’ του ΑΚΕΛ «έθεσαν θέμα διαγραφής από το επίσημο όνομα της λέξης “Ελληνικών”, ζητώντας να μετονομαστεί σε Σχολική Εφορεία Λεμεσού».
4.Στην ταράτσα του σταθμού(σημείωση:αστυνομικός σταθμός 0δού Λήδρας) είναι τοποθετημένοι τρεις ιστοί, επί των οποίων είναι αναρτημένες μία σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, μία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μία ελληνική. Και ιδού το αξιοπερίεργο και ακατανόητο. Η κυπριακή και η ευρωπαϊκή σημαίες είναι ελεύθερες να κυματίζουν, ενώ η ελληνική είναι δεμένη, ναι, δεμένη με σχοινί στον ιστό! »Όταν ρωτήσαμε αστυνομικούς, που επανδρώνουν το σημείο ελέγχου, να μας εξηγήσουν την ασέβεια, όπως αναμενόταν απέφυγαν να απαντήσουν, περιορισθέντες να πουν ότι η απόφαση είναι «πολιτική».
5.κατάργηση της ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου σε εκδηλώσεις ξένων Πρεσβειών που είναι επίσημος καλεσμένος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
6.η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου μετονομάστηκε στο ξενόφερτο CYTA καταργώντας το ελληνικό του όνομα.
7.κάνουν την εμφάνιση τους τα ιστορικά εγχειρίδια για εκπαιδευτικούς, υπό τον γενικό τίτλο Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό Για Τη Διδασκαλία της Νεότερης Ιστορίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που έχουν εκδοθεί στο πλαίσιο του Προγράμματος Κοινής Ιστορίας (Joint History Project, JHP), το οποίο καθοδηγείται από το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη - CDRSEE. Αποδεδειγμένα τα βιβλία αυτά έχουν ανθελληνικές ιστορικές ανακρίβειες!!!
8.η επιτροπή των 7 αυτοαποκαλούμενων σοφών που προσπαθούν να αλλάξουν τα βιβλία της ιστορίας μας.
Οι προσπάθειες του Χριστόφια για αφελληνισμό του νησιού έχουν εντατικοποιηθεί. Αγνοεί όμως κάτι ο Πρόεδρος. Αγνοεί ότι η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και αυτό δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να το αμφισβητήσει!!!
http://enwtikos13.blogspot.com/2008/10/blog-post_11.html
Απορία blog:
Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, Κύριε Υπουργέ Παιδείας, Κύριε Λουκαϊδη όλα τα παραπάνω χωράνε στα νέα της ιστορίας που προσπαθείτε να μας πλασάρεται;
