Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ

Τι είναι η κατά πλάκας σκλήρυνση;

Η μυελίνη προστατεύει τις νευρικές ίνες και επιπλέον βοηθά στη μεταφορά μηνυμάτων από κύτταρο σε κύτταρο. Έτσι αν τυχόν αδυνατήσουν οι νευρικές ίνες να δώσουν τις σωστές πληροφορίες τότε έχουμε να κάνουμε με την πάθηση της Κατά πλάκας σκλήρυνση, η οποία καταστρέφει προσβάλλοντας μέρος της μυελίνης.


Ποιους αφορά η νόσος αυτή;

Το μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων εμφανίζεται μετά το τέλος της ενηλικίωσης μέχρι τα 30-35 έτη της ζωής και μετά μειώνεται. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι για την χαμηλή συχνότητα της ασθένειας καθοριστικό ρόλο παίζουν οι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Η νόσος είναι συχνότερη στα εύκρατα κλίματα και πιο σπάνια στα τροπικά.

Η συχνότητα με την οποία εμφανίζεται η κατά πλάκας σκλήρυνση στα διάφορα μέρη της γης δεν είναι ενιαία αλλά διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Είναι γενικά παραδεχτό όμως ότι η σκλήρυνση συνδέεται με το γεωγραφικό πλάτος κάθε χώρας.

Είναι κυρίως νόσος που προσβάλλει την λευκή φυλή αλλά παρόλα αυτά εμφανίζεται και σε έγχρωμους στην Ευρώπη ή στην Βόρεια Αμερική.

Η νόσος δεν είναι κληρονομική παρά το γεγονός ότι παρατηρείται σε αυτά τα άτομα στατιστικά πιο αυξημένο ποσοστό προσβολής παρά στον υπόλοιπο πληθυσμό της γης.
Συμπτώματα

Η κατά πλάκας σκλήρυνση είναι μια ιδιόμορφη πάθηση άρα είναι φυσικό να παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων και πολύ συχνά και ασύνδετων μεταξύ τους.

Η πάθηση ανάλογα με τις νευρικές οδούς που προσβάλει έχει πιθανά προβλήματα στην κίνηση, στην απλή αίσθηση(πχ αφη) ή και σε άλλες αισθητήριες λειτουργίες ανάλογα με τις νευρικές οδούς που έχουν προσβληθεί.

Παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε σε όλους τους ασθενείς τα ίδια συμπτώματα, μπορούμε να αναφέρουμε σαν γενικά συμπτώματα που εξαρτώνται από το σημείο και το μέγεθος της κατά πλάκας σκλήρυνσης τα:
• Θάμπωμα στην όραση
• Διπλωπία
• Μη ελεγχόμενη κίνηση των ματιών
• Προβλήματα στην έκφραση του λόγου
• Μερική ή ολοκληρωτική παράλυση σε ένα μέλος του σώματος
• Τρέμουλο στα χέρια
• Απώλεια ελέγχου της ούρησης
• Αδυναμία συντονισμού κινήσεων
• Ζάλη
• Διαταραχές της ισορροπίας
• Υπερβολική κούραση δυσανάλογη των δραστηριοτήτων
• Αίσθημα μουδιάσματος κατά τόπους
• Αδυναμία αυτοσυγκέντρωσης
• Σπάνια μερικές νευραλγίες
• Πιθανώς ψυχικές διαταραχές

Δεν είναι απαραίτητο ο ασθενής να πάσχει από ένα ή περισσότερα από τα πιο πάνω συμπτώματα για να θεωρηθεί ότι πάσχει από την κατά πλάκας σκλήρυνση.

Τα συμπτώματα διαφέρουν τόσο στην ένταση όσο και στην διάρκεια. Το 70% των ασθενών έχουν την μορφή της νόσου που εξελίσσεται με περιόδους εξάρσεων που ακολουθούνται από περίοδο ύφεσης και το υπόλοιπο 30% από μια χρόνια προοδευτική εξέλιξη της νόσου.
Ευχή όλων μας να βρεθεί η λύση για την ίαση της ασθένειας.

ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ- Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Ορισμός
Οστεοπόρωση είναι η οστική ατροφία του οστού, που συνοδεύεται με αραίωση των οστικών δοκίδων του σπογγώδους ιστού και με λέπτυνση της φλοιώδους ουσίας.
Τι ακριβώς συμβαίνει;
Στην οστεοπόρωση υπάρχει σαφής μείωση του όγκου του οστίτη ιστού, ανά μονάδα όγκου οστού. Στον άνθρωπο, η οστική μάζα διατηρεί πάντα μια ισορροπία λόγω της οστεοπλασίας και οστεόλυσης που προκαλούν κάποιοι μηχανισμοί. Μηχανισμοί οι οποίοι έχουν μεγάλη θεμελιώδη αξία διότι διατηρούνμια φυσιολογίκη μάζα τα οστά.
Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν;
Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της οστεοπόρωσης παίζει και η ηλικία. Ακόμη άτομα που στερούνται κατάλληλη τροφή, ως προς την ποσότητα και την ποιότητα του ασβεστίου, των λευκωμάτων, των βιταμινών κλπ, εμφανίζουν μελλοντικά διαταραχή στη δομή των οστών.
Θεραπεία
Η θεραπεία της οστεοπόρωσης δεν είναι σταθερή ως προς την τακτική που θα ακολουθηθεί, αν και είναι αποδεδειγμένο ότι η κινησιοθεραπεία, η χορήγηση ανδρογόνων, αναβολικών ορμονών, βιταμινών και ασβεστίου συμβάλλουν στην αποκατάσταση της οστικής μάζας.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο;
Παράγοντες που μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση της οστεοπόρωσης είναι η ορμόνες, η φυλή, το φύλο, η ηλικία και η τροφή. Η μαύρη φυλή σπάνια προσβάλλεται από την οστεοπόρωση και αν προσβληθεί είναι σε ελαφρία μορφή. Η γυναίκες, σε σύγκριση με τους άντρες, αποτελούν κακό παράγοντα πρόγνωσης.
Πρόληψη των οστεοπορωτικών καταγμάτων
1.Μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις
Οι διατροφικοί παράγοντες που επηρεάζουν την κορυφαία οστική μάζα, την απώλεια οστού με την ηλικία και τη μυική δύναμη είναι το ασβέστιο, η βιταμίνη D, οι πρωτεϊνες και μια σειρά από άλλα μακρο- ή μικρο-διατροφικά στοιχεία, όπως το μαγνήσιο, το νάτριο, το φθόριο και οι βιταμίνες C, Α και Κ. Σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες η αρνητική επίδραση κύρια της κατάχρησης του οινοπνεύματος και του καπνίσματος και λιγότερο της καφεϊνης στην οστική μάζα και τον κίνδυνο κατάγματος
2. Άσκηση
Με την άσκηση μεταφέρονται φορτία στο σκελετό με δύο τουλάχιστον μηχανισμούς: άμεση επίδραση εξαιτίας της άσκησης με βάρη και έμμεση με τη μυική σύσπαση. Η πλήρης ακινητοποίηση συσχετίζεται με βάση επιστημονικές έρευνες με απώλεια έως και του 40%της οστικής μάζας.
Η άσκηση μπορεί να δώσει ευεξία φτάνει να μην είναι εξαντλητική.
3.Παράγοντες κινδύνου για πτωσεις
Οι ηλικιωμένες γυναίκες είναι ο πληθυσμός που έχει επιδείξει τις περισσότερες πτώσεις σύμφωνα με διάφορες πληθυσμιακές μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί. Ο βασικός παράγοντας πρόβλεψης είναι οι προηγούμενες πτώσεις.
4. Φαρμακευτικές παρεμβάσεις
Βασικός σκοπός των φαρμακευτικών παρεμβάσεων που γίνονται στις μέρες μας είναι η μείωση της οστικής απορρόφησης, δηλαδή της οστικής εναλλαγής και της διέγερσης της παραγωγής του οστού.